ObjectiveTo بررسی توانایی دانشجویان در مقطع کارشناسی ارشد در تشخیص سوء استفاده از زاویه کلاس II و ارزیابی رویکرد بالینی این دانشجویان نسبت به بیمار که این بیماری را نشان می دهد.
مواد و روشها: نمونه شامل 138 دانشجو بود كه در ترم آخر 10 دانشكده دندانپزشكی در ایالت ریو دوژانیرو / برزیل شركت كردند و توسط پرسشنامه هایی با سوالات بسته ارزیابی شدند. آنها با عکس و کست دندان از یک بیمار در دندانپزشکی مختلط ، با مال اکلوژن زاویه کلاس II ، افزایش بیش از حد و اوربیت ، افزایش خط وسط دندانی و دیاستم های قدامی در قوس فوقانی ارائه شدند.
نتایج: مشخص شد که دانش آموزان به راحتی افزایش اضافه کار (92 of از دانش آموزان) را به راحتی شناسایی کردند ، به دنبال آن وجود دیاستماها (89٪) ، انحراف خط میانی (84.7٪) و افزایش اضافه وزن (77.3٪). در مقابل ، تقریباً نیمی از نمونه (70 نفر یا 51٪ دانش آموزان) قادر به شناسایی سوء انفعال دو جانبه کلاس II زاویه بودند. تقریباً همه در مورد نیاز به درمان موافقت کردند و این که باید توسط یک متخصص ارائه شود (131 = 95٪) ، اما تعیین لحظه ایده آل برای شروع درمان ارتودنسی دشوار است: 48.9٪ از نمونه ها شروع به درمان در در پایان دندانپزشکی مخلوط ،٪ 41.7٪ درمان در طول دندان شکن و 9/7٪ در طول دندانپزشکی دائمی را نشان می دهد.
نتیجه گیری: دانش آموزان پس از اتمام دوره های کارشناسی خود ، در تشخیص کلاس II با مشکل روبرو می شوند و حتی می توان ایده هایی راجع به پروتکل درمانی اساسی برای تصحیح این سوء استفاده دشوار کرد.
برای بیماران مبتلا به مال اکلوژن کلاس II به دلیل کمبود رشد قدامی فک پایین ، درمانهای پیشنهادی اغلب با وسایل کاربردی با هدف تحریک پیشرفت قدامی آن همراه است تا بتواند اختلافات ساژیتال را در بین فک ها اصلاح کند .30 این لوازم ممکن است در درمان این موارد کمک کند مال اکلوژن ها با بازسازی مجسمه های کندیل و گلوئوئیدها ، در نتیجه در رشد و نمو صورت دخالت می کنند. با این حال ، افزایش رشد فک پایین در مرحله درمان فعال با استفاده از این وسایل و پایداری این تغییرات هنوز موضوعات مهمی هستند که باید مورد توجه قرار گیرند.
بنابراین ، انتخاب مداخله درمانی برای اصلاح مال اکلوژن کلاس II از طیف گسترده ای از رویکردها و انواع درمان انجام می شود ، و بر متخصص ارتودنتیست که وظیفه ارزیابی دقیق آنها را بر عهده دارد ، اطمینان می یابد که پاسخگوی نیازهای واقعی بیمار است. 23
علاوه بر این ، دو پروتکل درمانی ارتودنسی برای بیماران کلاس II که تحت رشد قرار دارند توصیه می شود. اولین مورد ، که به عنوان درمان دو فاز شناخته می شود ، زمانی آغاز می شود که بیمار در دوران پیش از بلوغ (مرحله رشد قبل از بلوغ) قرار داشته باشد. مرحله اول با هدف اصلاح ناسازگاری های اسكلتی و رابطه مولی 25 انجام شده و با استفاده از وسایل كاربردی ارتوپدی یا سرآشپزها انجام می شود. در مرحله بعد ، در طی رشد رشد بلوغ ، مرحله دوم درگیر می شود که طی آن یک درمان ارتودنسی ثابت انسداد را بهبود می بخشد. پروتکل دوم شامل یک درمان تک فاز است که در آن متخصص فقط در ابتدای شکاف رشد بلوغ اصلاح را آغاز می کند ، هنگامی که می توان به طور همزمان اسکلت و دندان را انجام داد.9.
در تلاش برای ارزیابی اثربخشی این دو پروتکل درمانی کلاس II ، مطالعات عمده با نمونه های بالینی بزرگ با تمرکز بر نتایج مقایسه ای حاصل از درمان ارتودنسی دو فاز و یک فاز انجام شد. 8،14،22،25،30،30 به طور کلی ، این مطالعات برای مقایسه تأثیر درمان و رشد سه گروه-دو گروه تحت درمان و یک گروه کنترل را مقایسه کردند. گروه های درمانی مرحله اول را با یک دستگاه فوق العاده (کشش زیاد ، کلوهن یا Thurow) و یک دستگاه کاربردی (Fränkel ، Bionator یا نگهدارنده فلات) پشت سر گذاشتند و پس از آن مرحله دوم با ارتودنسی ثابت انجام شد. گروه کنترل ، که در مرحله اول قرار نگرفت ، تنها در یک مرحله واحد با ارتودنسی ثابت در طول رشد سن بلوغ تحت درمان قرار گرفتند. این مطالعات نشان داد که گروههای تحت درمان با پیشرفتهای قابل توجه در فک بالا و بیشترین تأثیرات فک بالا در ارتباط با سر ، و اثرات فک پایین مرتبط با وسایل کاربردی بهبود قابل توجهی داشتند. 8،14،22،25،30،30 هنگام مقایسه با سایر گروهها در در پایان درمان ، گروه کنترل هیچ اختلاف کلینیکی (شاخص PAR) نشان نداد. همچنین مشاهده شد که زمان کل درمان در گروههایی که مرحله اول را تجربه کرده اند بیشتر بود.
با توجه به مزایای یک درمان دو مرحله ای ، برخی از نویسندگان معتقدند که این روش به نفع اصلاح زودرس رشد ، کاهش مدت زمان و پیچیدگی مرحله دوم درمان ، بهبود عزت نفس بیمار و کاهش میزان صدمات در دندانهای قدامی است. همچنین ، در صورت وجود رعایت كافی از بیمار و كاهش نیاز به استخراج ، در دوران قبل از بلوغ نیز انجام خواهد شد ، زیرا این تحولات در اسكلت ها بیشتر و در نتیجه كاهش نیاز به جبران دندانه ها وجود خواهد داشت. مزایا موضوع بحث و جدال است. برای مثال ، در مورد کاهش فرکانس تروما به دندانهای بالا ، برای مثال ، تحقیقات اخیر نشان داده است که پیشگیری فقط زمانی ممکن است شروع شود که درمان خیلی زود شروع شود و زمان درمان ارتودنسی افزایش یابد .15،25
بنابراین ، کسانی که طرفدار درمان تک فاز هستند نیز استدلال می کنند که فعالیت رشد پایین که قبل از رشد سن بلوغ رخ می دهد ، طول و هزینه درمان را افزایش می دهد ، انطباق بیمار را کاهش می دهد ، زیرا هیچ مدرکی برای حمایت از این ایده وجود ندارد که نتایج حاصل از مداخله زودرس باشد. بالقوه برتر.13،22،25
تجزیه و تحلیل مقرون به صرفه بودن درمان دو مرحله نشان داد که حداقل 90٪ از کل بیماران در حال رشد می توانند با موفقیت در یک مرحله انجام شوند ، که باید در اواخر دوره دندانی مختلط ، که با لایه برداری از تمام دندانهای برگریز انجام می شود ، به استثنای مولر دوم. این یافته ها این واقعیت را تأیید می کند که درمان زودرس (رشد رشد قبل از بلوغ) وماً تفاوت های مطلوبی در نتایج درمان ارتودنسی برای کلاس II نشان نمی دهد که در مقایسه با نشانه برای درمان در دوره رشد بلوغ 9 است.
این مطالعه با هدف ارزیابی سطح دانش دکتر ارتودنسی توسط دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد که در آخرین ترم دندانپزشکی در مؤسسات آموزشی ایالت ریو دوژانیرو شرکت می کنند ، انجام شده است. برای این منظور از پرسشنامه ای برای ارزیابی مهارت های تشخیصی ، شناسایی ویژگی های معمولی بیمار مراجعه کننده به زاویه کلاس II و همچنین سلولی بالینی و لحظه ایده آل جهت ارائه درمان ارتودنسی استفاده شد.
درباره این سایت