زیبایی شناسی و دندانپزشکی کودکان

علاوه بر این ، بیمار را دنبال کنید تا مشخص شود چه موقع (و اگر) دندان مصنوعی باید جایگزین شود.

روی این پروتزهای جداشونده کامل یا جزئی می توان روی دندانهای باقی مانده یا ریشه هایی که بطور ویژه برای پذیرش نسخه برداری آماده نیستند ساخته شد.

ادراری کامل فک پایین در کودک یک چالش مهم است و حفظ پروتز بسیار دشوار است. پروتزهای پشتیبانی شده از ایمپلنت به عنوان یک درمان ممکن مطرح شده است ، اگرچه توصیه می شود قبل از قرار دادن کاشت دندان در کودکان و نوجوانان ، بجز موارد شدید و شدید دیسپلازی اکتودرمی ، به طور ایده آل منتظر پایان رشد دندان و اسکلت باشید.

عوارض ایمپلنت قابل جدا شدن

Randolph R. Resnik ، در جلوگیری از عوارض میش در ایمپلنتولوژی دهان ، 20

کاهش کارآیی ماستاتیک

در نتیجه کاهش نیروی اکلوزال و بی ثباتی دندان کامل ، با از بین رفتن دندان ، راندمان اسکلتی کاهش می یابد. Rissen etal نشان داد كه 90٪ از مواد غذایی جویده شده با دندانهای طبیعی از بین می روند. 12 الک؛ این مورد در بیمارانی که پروتزهای کاملی دارند ، به 58٪ کاهش یافته است. 12 مطالعه 367 عدد دندان مصنوعی (158 مرد و 209 زن) نشان داد که 47٪ عملکرد استرلی کم دارند. 14 در بیماران دارای پروتز ، 29٪ قادر به خوردن هستند. 50٪ از غذاهای نرم یا پوره ، 50٪ از بسیاری از غذاها پرهیز می کنند ، و 17٪ ادعا می کنند که بدون پروتز کارآمدتر می خورند. 15 مصرف کمتر میوه ، سبزیجات و ویتامین A توسط ن در این گروه مشاهده شد. همچنین بیماران دندانپزشکی در مقایسه با آنهایی که توانایی ترمیمی بالایی دارند (37٪) داروهای بیشتری به دست می آورند (28٪) و 28٪ از آنها برای اختلالات دستگاه گوارش استفاده می کنند. کاهش مصرف مواد غذایی با فیبر بالا می تواند مشکلات دستگاه گوارش را در بیماران مبتلا به لکنت با عملکرد معده کمبود ایجاد کند. بعلاوه ، درشت گلاب ممکن است عملکردهای مناسب هضم و جذب مواد مغذی را مختل کند

پروتزهای جزئی قابل جابجایی موقت

Alan B. Carr DMD ، MS ، David T. Brown DDS ، MS ، در پروتزهای جزئی قابل جابجایی مک کاراکن (نسخه دوازدهم) ، 2011

تهویه دندانها و ریشه های باقیمانده

O.C. Applegate در مقاله ای در مورد انتخاب یک روش درمانی جزئی یا کامل از پروتز ، بر مزایای تهویه مناطق لبه دار برای ارائه پشتیبانی پایدار برای پروتزهای جزئی قابل جابجایی با دیستال تأکید کرد. این امر با استفاده از پوشیدن دندان مصنوعی جزئی قابل جابجایی موقت قبل از ساخت پایه نهایی انجام می شود. در صورت عدم انسداد مخالف ، تحریک بافت زیرین با اعمال فشار متناوب انگشت به پایه پروتز توصیه می شود. چه تحریک ناشی از فشار اکلوزال یا انگشت باشد ، بعید به نظر می رسد که بافت های لبه باقیمانده وقتی که قبلاً با پوشیدن ترمیم مشروط شده بودند ، قادر به حمایت از پروتز جزئی جدا شده با دیستال باشند.

دندانهای پوستی همچنین از پوشیدن یک ترمیم موقت هنگامی که چنین ترمیم ای بار مسدودی را بر روی آن دندان ها اعمال می کند ، چه از طریق پوشش اکلوزال و چه از طریق استراحت اکلوزال سود می برند. معمولاً دندانی که قرار است به عنوان اباتمنت برای یک پروتز جزئی قابل جابجایی استفاده شود ، مدتی است که از انسداد خارج نشده است. بلافاصله با اعمال بار اكلوزیال آن دندان كافی برای حمایت از هر نوع پروتز قابل جابجایی ، مقداری از نفوذ دندان ایجاد می شود. در صورت مجاز بودن چنین نفوذی بعد از قرار دادن اولیه پروتز نهایی ، رابطه انسداد پروتز و ارتباط آن با بافت لثه مجاور تغییر می یابد. شاید این یکی از دلایل تحریک لثه باشد ، که بعد از مدتی پوشیده شدن پروتز ایجاد می شود ، حتی اگر در ابتدا تسکین کافی به نظر می رسید. هنگامی که یک پروتز جزئی قابل جابجایی موقت پوشیده می شود ، چنین دندان های پوستی فرصتی برای تثبیت زیر بارگذاری ترمیم موقت دارند و پیش از ایجاد تصور برای استاد بازیگران ، تداخل ایجاد می شود. دلیل کافی وجود دارد که باور داشته باشیم که هر دو دندان شکن و بافت ریج پشتی قادر به پشتیبانی مستمر از دندان مصنوعی جزئی قابل جابجایی هستند که قبلاً با پوشیدن ترمیم موقت شرط شده است.

عوامل نیرو مربوط به شرایط بیمار (تعیین کننده اندازه و اندازه ایمپلنت)

کارل E. میش ، در پروتز ایمپلنت دندان (نسخه دوم) ، 2015

مخالف قوس

دندانهای طبیعی نیروهای ضربه بیشتری را از طریق تماسهای اکلوزالی نسبت به پروتزهای کامل منتقله از بافت نرم منتقل می کنند. علاوه بر این ، حداکثر نیروی اکلوزالی بیماران مبتلا به پروتز کامل محدود است و ممکن است از 5 تا 26psi باشد .99 این نیرو معمولاً در پوشیدگان پروتزهای اخیر بیشتر است و با گذشت زمان کاهش می یابد. آتروفی عضلانی ، نازک شدن بافتهای دهانی با سن یا بیماری و آتروفی استخوان اغلب در بیماران مبتلا به جراحی به عنوان تابعی از زمان 85 اتفاق می افتد (شکل 10-47). برخی از افراد دارای پروتز ممکن است بر روی پروتز خود ببندند